بـرخي خـواص دارويـي گيـاه سويـا :
1) مقوي و بادشكن است 2) دانه سويا تب بر و ضد سم است
3) نان سويا براي مبتلايان به بيماري قند مفيد است 4) مبتلايان به نقرس و رماتيسم و اشخاص ضعيف البنيه از سويا استفاده كنند 5) سس سويا را به غذايي كه ترديد داريد سالم است، بزنيد سم آن را خنثي ميكند 6) اگر زن حامله در معرض خطر سقط جنين است به او سس سويا بدهيد 7) اگر ادرار كسي به خون آلوده است سس سويا درمان آن است 8) فرآوردههاي سويا براي پيشگيري از سرطان مفيد است 9) مبتلايان به تصلب شرائین، سنگ کیسه صفرا، بیماریهای قلبی و روده بزرگ
و یبوست از سویا استفاده کنند تا درمان شوند.
علمـدار لشکـر حسیـن (ع) :
قناعت و تسلط بر شهوت، بزرگترين پاكدامني و تقواست. پيامبر اسلام (ص) |
کبش الکتیبه یعنی قوچ گله که جلو گوسفند حرکت میکند، ولیکن به طور مجاز به کسی که جلو لشکر با شجاعت حرکت میکند نیز میگویند، و فیروزآبادي میگوید : مقصود، سيد قوم
و قائد آنهاست. در لشکر امام حسین (ع) اين لقب فقط زماني كه حضرت ابالفضل (ع) رخصت ميدان طلبيد به ايشان داده شد. فاضل دربندي و شيخ كربلايي ميگويند : وقتي امام حسين (ع) خم شد كه ابالفضل را به خيام حرم برساند، حضرت عباس
چشمانشان را باز كردند و نگاهي به برادر انداختند و عرض كردند : برادر به حق جدّت رسول خدا (ص) مرا به خيمهها مبر، زيرا : 1 – وعده آب به سكينه دادم، براي او آب نبردم، خجالت ميكشم. 2 – من كبشه كتيبه شما هستم، وقتي اصحاب شما مرا كشته ببينند، شايد عزم آنها سست شود. حضرت امام حسين (ع) دعاي خير در حق برادر كردند و فرمودند : خدا به شما جزاي خير دهد، در حال زندگي و مرگ از برادرت حمايت كردي.
اسرار الشهاده ص 321
آخـريـن سـلام :
روايت شده : هنگاميكه حضرت عباس (ع) با يك دست (يعني دست چپش) ميجنگيد، آن چنان شجاعانه دشمن را بر زمين ميافكند و حملهكنندگان را سركوب ميكرد كه از نظر دشمن احتمال رساندن مشكآب بهخيمهها زياد شد. عمر سعد فرياد زد : «مشك را با تير پاره پاره كنيد. سوگند به خدا، اگر آب به خيمه برسد و حسين (ع) آب بنوشد، همهي شما را با شمشيرش نابود خواهد كرد، مگر نميدانيد كه او يكّه تاز عرصهي شجاعت، فرزند چابك سوار و قهرمان ميدانها علي بن ابيطالب (ع) است؟ در اين هنگام دشمنان به طور دسته جمعي به حضرت عباس (ع) حملهي شديد كردند، آن حضرت چون آتشي كه به نيزار خشك افتاده باشد، در ميان انبوه لشكر دشمن افتاد و از هر سو آنها را در هم ميريخت، به طوري كه صد و هشتاد سواره را بر خاك هلاكت انداخت. در اين هنگام ظالمي به پيش آمد و ضربتي به دست چپش زد و دست چپ او قطع گرديد. آن حضرت شمشير را به دندان گرفت و بر قلب دشمن حمله كرد و به شدت با آنها نبرد مينمود، كه در اين وقت يكي از دشمنان عمود و آهنين بر فرق همايونش زد. با اين ضربت، آن حضرت بر زمين اُفتاد
و فرياد زد : «آخرين سلامم بر تو اي ابا عبدالله الحسين» آري چنين منش و رفتاري تنها از آن انسان آزادهاي است كه با بصيرت تمام، سر تعظيم در برابر امام عصرش فرو آورد و با وجود امان نامه دشمن كه براي ايشان فرستاده شد، هرگز براي لحظهاي از امام بر حقش رويگردان نشد چرا كه در زمان حيات مباركشان نيز باب الحوائج بود و حاجت ديگران و امام عصرش را برآورده مينمود. قدري در تنهاييمان به خود بينديشيم
و ببينيم كه آيا ما نيز به چنين بصيرتي رسيدهايم كه بتوانيم در زمان نياز، نداي حسين زمانمان را پاسخ گوييم و پا روي هواي نفسمان بگذاريم و فريب ايادي شياطين را نخوريم. بياييم با توسل به باب الحوائج (ع) از ايشان بخواهيم كه ما نيز همچون او آزاده شويم و براي پروازمان دليلي جز رضاي خداوند و رضاي اولياي بر حقش نداشته باشيم. انشاءا...
عـوامـل شقـاوت در واقعـه كـربـلا :
1 – زنازادگي :
رسول خدا (ص) فرمودند : «زن شوهرداري كه چشمش را از مردي جز شوهرش يا نامحرمي پر كند، خشم خداوند بر او فزوني گردد؛ كه اگر چنين كند خداوند همهي عمال او را باطل گرداند و چنانچه به شوهر خود خيانت ورزد بر خداست كه او را بعد از عذاب در قبر به آتش جهنم بسوزاند.» امام صادق (ع) فرمودند : «سختترين عذاب را در روز قيامت مردي دارد كه نطفهي خود را در رحمي كه بر او حرام است جاي دهد.»
- تجلي زنازادگي در لشكر يزيد : سيد عبدالمجيد حسيني شيرازي نقل كرده : «يزيد بن معاويه مادرش ميسون دختر بجدل كلبيه بود كه خودش را به غلام پدرش عرضه كرد و به يزيد حامله شد.»
2 – شرب خمر :
رسول اكرم (ص) فرمودند : «شراب ريشهي زشتكاريها
و گناهان بزرگ است.»
- تجلي شرابخواري در لشكر يزيد : زبيد بن بكار ميگويد : «يزيد بن معاويه اهل خوشگذراني و لهو و لعب، چاقوكشي
و سگ بازي، ميمون بازي و پلنگ بازي بود و با رفيقانش بر سر شراب مينشست. روزي بر سر سفرهي شراب نشسته بود
و طرف راستش عبيدا../. بن زياد قرار داشت و آن چند روز بعد از شهادت حسين (ع) بود...»
3 – جرأت بر گناه :
خداوند در سوره انعام آيه 120 ميفرمايد : «گناهان آشكار و پنهان را رها كنيد، زيرا كساني كه گناه ميكنند، بزودي در برابر آنچه مرتكب ميشدند، مجازات خواهند شد.
- تجلّي جرأت بر گناه در لشكر يزيد : درباره يزيد بن معاويه آمده است : «او به هر لذّتي دست ميزد و به طور علني معصيت انجام ميداد و اشتباهاتش را خوب جلوه ميداد و در صورتي كه دنيا بر وفق مرادش بود به دين بيتوجهي ميكرد.» و حذيفه نقل كرده از حسين بن علي (ع) شنيدم كه ميفرمود : «به خدا سوگند! بركُشتنم ظالمان بنياميه اجتماع خواهند كرد كه پيشتاز آنان عمر بن سعد است.»
4 – لهو و لعب :
پيامبر اكرم (ص) فرمودند : «خداوند مرا به جهت هدايت و رحمت براي جهانيان فرستاده و مرا مبعوث كرده تا آلات لهو و لعب
و موسيقي را نابود كنم.» امام صادق (ع) فرمودند: «شنيدنآوازه و لهو نفاقرا در قلبميروياند همانگونه كه آب، زراعت را رشد ميدهد.» امام باقر (ع) نقل فرمودهاند : «غناء از جمله چيزهايي است كه خداوند عزّوجلّ بر آن وعده آتش داده است. همانگونه كه در آيه 6 سوره لقمان آمده : و بعضي از مردم سخنان بيهوده (غنا و آوازه خواني) را ميخرند تا مردم را از روي ناداني، از راه خدا گمراه سازند و آيات الهي را به استهزا گيرند؛ براي آنان عذابي خواركننده است.»
نماز، پايهي تقرب هر پرهيزكار است. پيامبر اكرم (ص) |
- تجلي لهو و لعب در لشكر يزيد : زبيد بن بكار ميگويد : «يزيد بن معاويه اهل طرب و ... روي به شراب دهندهي خود نمود
و گفت : به من شرابي بده كه تمام وجودم را سيراب و مست كند و در پي آن، مثل همان را به ابن زياد بده. او كه صاحب سرّ
و امانت نزد من است به سبب تقويت غنائم و جهادم. آنگاه آوازه خوانان را دستور داد تا با اين شعر آوازه بخوانند. و لذا بر اصحاب يزيد و عاملانش آنچه از فسق و فجور انجام ميداد غلبه يافت. در ايام حكومتش آوازه خواني در مكه و مدينه غلبه يافت و آلات موسيقي به كار گرفته شد و افراد بسياري به طور علني شراب ميخوردند...»
5 – قساوت قلب :
رسول خدا (ص) فرمودند : «... دورترين مردم از خدا، سخت دل است.»
- تجلي قساوت قلب در لشكر عمر بن سعد : از امام سجاد (ع) نقل شده كه فرمودند : «هيچ روزي بر رسول خدا (ص) از روز احد سختتر نبود چرا كه در آن روز عمويش حضرت حمزهًْ بن عبدالمطلب، شير خدا و شير رسولش به شهادت رسيد و بعد از آن پسر عمويش جعفر بن ابي طالب (ع) به شهادت رسيد. ولي هيچ روزي به مانند روز حسين (ع) نيست : چرا كه سي هزار نفر در برابر او صف كشيدند به گمان اين كه از اين امتاند،
و همگي با ريختن خون او، به خدا تقرّب ميجستند، در حالي كه حضرت آنها را به خدا يادآوري ميكرد ولي آنان موعظهي او را نميپذيرفتند...»
6 – علاقه به دنيا :
خداوند در آيات (37 تا 39) سوره نازعات ميفرمايد : «اما آن كسي كه طغيان كرده و زندگي دنيا را مقدم داشته، مسلماً دوزخ جايگاه اوست.» امام صادق (ع) ميفرمايد : «سر منشأ هر گناهي دنيا دوستي است.»
- تجلي علاقه به دنيا در لشكر يزيد : عمر بن سعد در ميان اصحابش ندا داد : او كيست كه بر حسين (ع) بتازد و با اسبش بدن او را لگدكوب كند؟ ده نفر آماده شده و با اسبان خود بر بدن او تاختند و كمر و سينهاي او را خورد نمودند. بعد از اين واقعه ده نفر كه جلودارشان اسير بن مالك بود به نزد ابن زياد آمدند. اسير ميگفت : ما بوديم كه سينه را بعد از كمر لگدكوب
و خورد كرديم...». طبري نقل ميكند : «سنان ابن انس از ترس اينكه مبادا كسي بر جدا نمودن سر امام حسين (ع) از او پيش قدم شود به ديگران حمله مينمود، تا اينكه سر را از بدن جدا كرد و به خولي داد. او بر روي اسب با حالت جنون ميگفت : ركابم را پر از طلا و نقره كن؛ چرا كه من جنگجوي محبوب را به قتل رساندم...».
7 – پيروي از هواي نفس :
حضرت علي (ع) فرمودند : «شما را به دوري گزيدن از هوس سفارش ميكنم؛ زيرا هوس به كوري فرا ميخواند و باعث گمراهي در دنيا و آخرت است.»
- تجلي پيروي از هواي نفس در لشكر يزيد : نقل شده امام حسين (ع) به عمر بن سعد فرمودند : «آگاه باش! به خدا سوگند اي عمر! همانگونه كه ميبيني، روزي خواهد بود كه براي تو بد تمام خواهد شد. آنگاه امام حسين (ع) دستش را به سوي آسمان بلند كرد و فرمود : بار خدايا! همانا اهل عراق مرا گول زده و بر من حيله كردند و با حسن بن علي كردند آنچه را كه كردند. بار خدايا امرشان را متشتت و نسلشان را نابود گردان.»
8 – حرام خواري :
پيامبر اكرم (ص) فرمودند : «عبادت كردن با وجود حرام خواري مانند ساختن بنايي است بر روي شن و به قولي بر روي آب.»
- تجلي حرام خواري در لشكر عمر بن سعد : امام حسين (ع) روز عاشورا از خيمه بيرون آمده و در مقابل مردم قرار گرفتند و از آنان خواست كه ساكت باشند ولي آنها از ساكت شدن ابا نمودند تا اين كه حضرت به آنان فرمود : واي بر شما! ... و تمام شما نافرمان دستورات من هستيد و به سخنان من گوش نميدهيد. حقوق شما از حرام پرداخت شده و شكمهاي شما از حرام پر شده؛ لذا بر دلهاي شما مهر خورده است. واي بر شما! آيا گوش فرا نميدهيد؟ آيا نميشنويد؟! ...»
9 – خلف وعده :
رسول خدا (ص) فرمودند : «وعده، دَيْن است، واي بر كسي كه وعده دهد و خلف وعده نمايد، واي بر كسي كه وعده دهد و خلف وعده نمايد، واي بر كسي كه وعده دهد و خلف وعده كند.
- تبلور خلف وعده در لشكر عمر بن سعد : امام حسين (ع) در خطبهاي به لشكر عمر بن سعد چنين فرمود : «... به خدا سوگند كه بيوفايي در شما معروف و سابقهدار است. رگهاي شما به آن پيوند خورده و ريشههايتان از آن (آب گنديده) نيرو گرفته است. شما ناپاكترين ميوهايد براي باغبان گلوگير و براي غاصب گواراييد. هان، لعنت خدا بر پيمان شكنان كه ميثاقها را پس از استوار كردن ميشكنند با اين كه خدا را كفيل و ضامن گرفتهاند.»
10 – جهل و ناداني :
امام علي (ع) فرمودند : «ناداني ريشهي همهي بديهاست».
تبلور جهل و ناداني در لشكر يزيد :
طبري نقل ميكند : «چون حسين (ع) براي نماز ظهر اذن گرفت
و از آنان براي اداي نماز ظهر مهلت خواست، حضين بن تميم كه لعنت خدا بر او باد به حضرت گفت : نماز از تو پذيرفته نميشود. حبيب بن مظاهر به او فرمود : تو گمان ميكني كه نماز از آل رسول خدا (ص) قبول نميشود ولي از تو اي الاغ، قبول ميگردد؟!...»
منبع : عوامل سعادت و شقاوت در واقعهي كربلا (علياصغر رضواني)
وعـده مـا : جمعـه شبهـا، هيئـت سيـدالشهـدا (ع) مسجـد امـام حسـن (ع) حبيـبآبـاد |